Pałac Wiedebachów
Zbudowany w latach 1700-1710 roku. Murowany z cegły, piętrowy, założony na rzucie prostokąta 25 x 14,5m, nakryty dachem mansardowym z powieką w dolnej i wystawką w górnej połaci. Zbudowano go w głębi podwórza na niewielkim wzniesieniu, wykorzystując fundamenty poprzedniej, spalonej budowli.
W części pomieszczeń parterowych zachowane są sklepienia kolebkowo-krzyżowe. W elewacji frontowej widnieje portal z kartuszem. Są to dwa pilastry zwieńczone trójkątami, łamanym tympanonem. W jego polu znajduje się heraldyczna kompozycja składająca się z dwóch stojących na tylnych łapach lwów z odwróconymi głowami, w łapach przednich trzymają tarcze herbowe, obecnie bez znaków heraldycznych. Zachowały się inicjały OGVB = UMVWGB. Oznaczają one imiona właściciela i jego żony. Otto Geogr. Von Wiedebach i Urszula Magdalena von Wiedebach z domu Briese. W dolnej części data 1710 r., całość zamyka element palmety. Wszystkie okna dworu prostokątne ujęte w uszatkowate obramienia wykonane z tynku.
Dekoracja elewacji należy do „klasycznych” dla tego rodzaju dworków w okresie baroku. Stanowią ją pionowe pasy opinające narożniki i akcentujące cześć środkową a podział między kondygnacjami zaznaczony jest płaskim, taśmowym gzymsem. Wnętrze dworu jest dwutraktowe, trójdzielne. W części pomieszczeń parterowych zachowało się sklepienie kolebkowo – krzyżowe i nieliczne sztukaterie. Piętro pełniło zapewne funkcje reprezentacyjne. Największe tam pomieszczenie ma belkowy strop a powały wykonane są z desek. Całości stropu jest malowana. Belki ułożone w formy geometryczne, powały pokryte są dekoracją roślinną w postaci mięsistych liści akantu przenikających esowato jak figi czy granaty, widoczne są też korony kwiatowe. Na dwóch owalnych polach, wśród akantowych splotów, umieszczono siedzącego kota oraz srokę. Wszystkie kompozycje są zróżnicowane, malowane indywidualnie w oparciu o schemat kompozycyjny. Na zachodniej ścianie tego pokoju znajduje się duży kominek z otwartym paleniskiem. Podłoga z desek. Pomieszczenie to wraz z malowniczym stropem należy do najlepiej zachowanych przykładów barokowych siedzib wiejskich znanych z północnych terenów Dolnego Śląska.
Obok z jego wschodniej strony dworu stoi spichlerz. Zbudowany w 1772 r., o czym świadczy piaskowa tablica nad dwuskrzydłową bramą wejściową. Założony na planie prostokąta, piętrowy, nakryty wysokim dachem dwuspadowym o wydatnym okapie od strony zachodniej. Murowany z kamienia z ceglanymi uzupełnieniami. Posiada niewielkie okna w dolnej i górnej części. Widoczne są również liczne przemurowania z pomostem łączącym, wnętrze spichlerza z budynkiem gospodarczym obok od strony północnej i rampą od południowej.
Zespół dworski po wojnie wykorzystywany był przez Zakłady Mięsne w Zielonej Górze (później w Przylepie), jako tuczarnia. W sąsiedztwie pałacu znajdują się resztki parku krajobrazowego z XVIII wieku, ale jego założenie przestało być czytelne. Dziś pałac jest w rękach prywatnych i jest częścią gospodarstwa rolnego.
Poniżej dokumentacja majątku Świbna -księga rachunkowa Rittergut Zwippendorf z roku 1805.
Belagen zu der Rechnungen pro Mense July et August 1805
Kaligrafia pozostawia jednak wiele do życzenia, dlatego odczyt i przetłumaczenie tekstu w dokumentach jest bardzo trudne.
